Het onderwerp vrouwen aan de top (of liever, het gebrek hieraan) staat sinds jaar en dag hoog op de politieke en maatschappelijke agenda en is een terugkerend thema geworden in het Haagse en de media. Daar moest ik vandaag aan denken toen ik na afloop van onze derde meet-up in Amsterdam terug reed naar kantoor.
Marlon en ik hadden daar het genoegen gehad om kennis te mogen maken met een aantal inspirerende vrouwen. Iets wat we als Doorwerkgever minder vaak mogen meemaken, de meeste doorwerkers zijn toch mannen. Dat blijkt ook uit cijfers uit 2017 die ik tegenkwam bij Statline van het CBS: in de leeftijd tussen 65 en 70 jaar zijn er 3x zoveel mannen aan het werk dan vrouwen. In de leeftijdscategorie 70 tot 75 jaar is dat zelfs 4x zo veel, terwijl er in deze leeftijdscategorie meer vrouwen leven dan mannen.
Uiteraard heeft dit te maken met generatiekenmerken en de mogelijkheden die vrouwen in de leeftijd van 65-plus hebben gehad, of liever gezegd minder hebben gehad. Maar de vrouwen die ik vandaag sprak hebben hun kansen zelf gecreëerd en ook gepakt.
Zo vertelde de ene dame dat zij vroeger gewoon bij een bedrijf naar binnen liep, naar de directeur vroeg en hem vertelde dat zij beschikbaar was en graag aan het werk wilde. Dat leverde een glimlach en een mooie baan op! Een andere bijzondere dame vergeleek zichzelf met een aap; “je kan mij alles leren en ik doe en kan het”. Haar hele werkzame leven was zij dan ook de duizendpoot in organisaties geweest. Een rol die meer vrouwen bekleden in organisaties en die moeders zullen herkennen ?
Twee vrouwen hadden allebei een expatleven geleid door het werk van hun (ex)man. Dat heeft ervoor gezorgd dat zij allebei een uitstekende beheersing hebben van de Franse, Engels, Duitse en zelfs Arabische taal. Door het leven dat zij daar hadden waren zij genoodzaakt om actief te netwerken en baantjes te vinden (betaald en onbetaald). Integreren in een ander land is tenslotte een vak op zich.
Zo haalde ik uit deze ochtend weer vele inzichten en inspiraties op en hadden we bij terugkomst op kantoor al een aantal concrete mogelijkheden bedacht voor deze bijzondere vrouwen. Het leerde mij ook weer dat niet iedereen te matchen is op een “vacature”. Door de levensverhalen die er worden gedeeld zorgt mijn creatieve en beeldende geest ervoor dat ik mensen specifieke werkzaamheden zie doen. Die werkzaamheden komen op je pad. Vandaag, morgen of over een tijdje. Maar als ik deze mensen vanochtend niet uitgebreid had gesproken had ik niet geweten wat voor ervaring, kennis en talent zij hebben.
Misschien moeten we met zijn allen gewoon wat meer bij organisaties naar binnen lopen en vragen naar de Directeur en haar vertellen wat we te bieden hebben als doorwerkers. Het kan ons een glimlach opleveren en wie weet wel een doorwerkbaan! En anders in ieder geval meer bekendheid…positief hopelijk dan ?