Kinderen van ondernemers kiezen regelmatig hetzelfde vak als hun ouders. Niet zo raar wanneer je bedenkt dat het vak je met de paplepel ingegoten wordt. Dit is ook het geval bij Jilles, werkzaam bij een Plantenkwekerij waar groenteplanten (o.a. komkommer en tomaten) speciaal opgekweekt worden voor de kwekers. Ook nu hij de AOW-gerechtigde leeftijd al bereikt heeft zorgt de interesse voor planten dat hij nog steeds op de kwekerij komt.
Leren om te werken en werken om te leren
Jilles (69) groeide op als zoon van een tuinder. Zijn vader had een eigen bedrijf in Delft. Jilles was hier dan ook van kleins af aan veel te vinden en hielp mee waar kon. Om hier verder mee te komen betekende dit helaas voor hem dat hij naar school moest. Want zoals hij zelf zegt: ik vond het 3 keer niks en had er ook niets mee, maar op school zeiden ze dat ik het kon. Zo maakte hij toch netjes de MULO af, gevolgd door de Middelbare Tuinbouwschool in Naaldwijk.
Intussen waren er volop ontwikkelingen in de tuinbouw. Veel tuinders gingen over van het kweken onder plat glas naar het kweken in kassen zoals we die nu kennen. De kassen waren de nieuwe toekomst. Zijn vader wilde ook gaan bouwen, maar mocht dit niet op de plek waar hij dit wilde vanwege het bestemmingsplan wat er op de grond ruste. Hij kwam voor de keuze te staan om ander werk te gaan doen of ergens anders een nieuw bedrijf opzetten. Hij koos voor het eerste. Dit betekende dat Jilles niet bij zijn vader in het bedrijf aan het werk kon. Maar zijn toekomstbeeld om planten te kweken wilde hij niet laten varen.
“Leren vond ik 3 keer niks, maar ze zeiden dat ik het kon.”
Nadat hij de Middelbare Tuinbouwschool had afgerond ging hij werken in het Westland. In 1969 kwam hij bij zijn huidige werkgever terecht. Daar ben ik blijven hangen, stelt hij. Op school kunnen ze je nog zoveel leren, maar de teelt moet je door doen en ervaren onder de knie krijgen. Bij het kweken van planten heb je te maken met levend materiaal en natuurlijke omstandigheden. Het is daarbij de kunst om een plant naar tevredenheid te kweken en af te kunnen leveren bij de klant. Hier haalt hij dan ook zijn plezier en voldoening uit.
Jilles weet na al die jaren wel wat de klant wil of zoekt. Samen met hen gaan we voor het beste resultaat, maar misschien kan het nog beter. Dat is de uitdaging en houdt het kweken heel erg interessant. Daarbij kunnen fouten gemaakt worden maar daar leren we ook weer van en als het lukt is dat mooi.
Passie voor de plant ook na pensioen
In 2015 bereikte hij de AOW-gerechtigde leeftijd. Een heel proces waar Jilles gedurende 4 jaar met zijn opvolger naar toe had gewerkt. Het is namelijk belangrijk om het werk goed over te dragen en de collega zo veel mogelijk kennis mee te geven.
Toen het moment daar was kwam het idee om nog wat te blijven doen. Je moet toch wat, want helemaal stoppen leek me niks. “Ik heb mijn hobby’s maar er schiet best wat tijd over”, vertelt Jilles. Het idee om te blijven kwam van beide kanten. Iemand met zoveel kennis en ervaring werd als waardevol gezien om binnen het bedrijf te houden. Daarom is er gekozen voor een adviserende rol. “Dat klinkt erg interessant, maar veel dingen die nu gebeuren zijn al eens gebeurd.”
“Wanneer ik in de weg ga lopen moeten ze het zeggen, dan stop ik”
Het blijven volgen van de teelt vindt hij nog steeds leuk. Teelt is levend materiaal en om dit goed te volgen is het noodzakelijk om hier een aantal keer per week te kijken. Zo is hij nu op drie ochtenden s in de kas te vinden. Hij volgt de groenteplanten en maakt hierover een praatje met collega’s. Zijn rol is echt adviserend, hij zegt wat hij ervan vindt, en anderen mogen kijken wat ze er mee doen.
Genieten van pensioen door bezig te blijven
Zo heeft de tijd zich snel ingevuld. Daarnaast doet hij nog andere dingen. Een grote hobby is bijvoorbeeld het fokken van konijnen. Het ras dat hij fokt zijn Hollanders. Hij zit hiervoor ook in het bestuur van zowel de plaatselijke Kleindierensport Vereniging als in de landelijke Speciaalclub voor Hollander Fokkers. Ook zet hij zich een ochtend per week in als vrijwilliger van Humanitas. Veel mensen zijn eenzaam en Jilles is als maatje gekoppeld aan, zoals hij dat zelf noemt, ‘de oude baas’. Samen doen ze een bakkie, hij doet boodschappen en daarna gaan ze er nog even uit. De rest van de week zijn er vaak wel klussen in en om het huis waar hij zich mee bezig kan houden en daarnaast is er nog de moestuin die bijgehouden moet worden.
Samen met het werk is de tijd goed in te vullen. Toch komt de vraag wanneer hij stopt weer in ons gesprek naar voren. Het antwoord daarop weet hij zelf nog niet. “Ik ben dankbaar dat ik het allemaal nog kan doen. Ben altijd nieuwsgierig hoe de plantjes erbij staan en zolang mijn advies nog wat toevoegt ga ik door.”
Dit zou betekenen dat hij in 2019 vijftig jaar in dienst is bij zijn werkgever. Iets wat wel heel erg bijzonder is! Voor iemand met zoveel passie voor zijn werk hoop ik dat hij hier nog lang van mag genieten.
Door Lianne van der Stoep