Wat is er aan de hand met de Nederlandse vrouw? Zij lijkt steeds meer verstrikt te raken tussen enerzijds veranderde normen en cultureel bepaalde ambities en anderzijds de uiterste houdbaarheidsdatum als reproductief systeem; het moederschap. Het dilemma van werpen of werken bestaat al jaren, maar is in dit tijdsgewricht steeds manifester. Een sluimerende identiteitscrisis kan leiden tot uitstel van keuzes met als gevolg controleverlies over een of meer domeinen. En dan helpt een derde feministische golf onvoldoende om decorumverlies beperkt te houden.
Gelukkig is de positie van de vrouw nog niet zo bedreigd als die van een gemiddeld staflid van Trump, maar dit dilemma eist wel een gezamenlijk actiebereidheid van vrouwen en mannen. Wij allen hebben de taak te voorkómen dat jonge vrouwen in de beklaagdenbank terechtkomen of weerloos spartelen onder de uitgestorte bagger van allerlei critici en zich vervolgens afvragen of je als vrouw alles fout kan doen. De eerder beschreven identiteitscrises is opportuun wanneer je kennisneemt van de vaak strijdige opvattingen in de media over hoe vrouwen zich dienen te gedragen.
Over de seksuele component kunnen we kort zijn: seksuele intimidatie is ongepast en verwerpelijk. Dus ook geen camera’s meer in sauna’s of kleedkamers omdat we niet willen weten hoe een blote handbalster er uitziet, ook al speelt ze in het Nederlands team. Wat we willen behouden is de flirtende vrouw en de vrouw als lustobject. De vrouw die deze rol goed en voor iedereen begrijpelijk invult, loop nauwelijks risico op ongewenste seksuele reacties van de ander, ongeacht het geslacht. Het vormgeven aan zo’n rol is mede belangrijk omdat er al zoveel rollen verdwenen zijn. Je kan geen pitspoes of rondemiss meer worden, geen cowgirl of squaw en er circuleren geruchten dat stewardess ook een besmet beroep gaat worden. Wat wil je ook zonder vrouwenmeerderheid in de raad van bestuur van de KLM.
Deze nieuwe positie, een nieuwe girlpower, vraagt om een meer gedegen opleiding dan een regenachtig weekeind met yoga en klankschalen in een Veluws conferentieoord. Het is tijd voor een rigoureuze stap zoals het opnieuw introduceren van een middelbare meisjesschool (MMS) in het onderwijs en een zusterhuis bij een ziekenhuis. Hoofddoekjes zijn welkom. In beide opleidingsinstituten krijgen jonge vrouwen de kans uit te groeien tot sterke, doelbewuste individuen met ambities. In deze veilige kraamkamer van de volwassenheid leren ze van hun docenten, en vooral van elkaar, wie zij zijn en wat zij willen bereiken. Zij ontwikkelen maatschappelijke ambities en bewonderen juffrouw Ank als rolmodel. Zij leren flirten, grenzen aan te geven maar ook samen met seksuele partners die grenzen steeds opnieuw te verkennen. In zo’n cocon van begrip en haalbare uitdagingen stomen zij elkaar klaar voor een zelfbewuste entree in de maatschappij zodat vooral mannen meteen weten wat ze aan een vrouw in 2018 hebben. Dezelfde mannen die zich beschikbaar stellen om in het weekend op te oefenen en daarvoor graag om deze opleidingsinstituten heen zwerven.
Na het weekend evalueer je groepsgewijs je ervaringen en stel je de strategie voor het volgend weekend bij. Dit initiatief heeft ongetwijfeld tijd nodig, maar je hebt een eerste bijdrage geleverd wanneer je bij de gemeenteraadsverkiezingen op een vrouw hebt gestemd!
Door Peter Vrancken, 70 jaar
Meer feiten cijfers over doorwerken na pensioen:
Volg ons:
[social_icons type=”circle_social” icon=”fa-facebook” use_custom_size=”no” size=”fa-lg” link=”https://www.facebook.com/doorwerkgever” target=”_self” icon_color=”#000000″][social_icons type=”circle_social” icon=”fa-twitter” use_custom_size=”no” size=”fa-lg” link=”https://twitter.com/doorwerkgever” target=”_self” icon_color=”#000000″][social_icons type=”circle_social” icon=”fa-linkedin” use_custom_size=”no” size=”fa-lg” link=”https://www.linkedin.com/company/doorwerkgever” target=”_self” icon_color=”#000000″]