In de haven van het pittoreske Huizen (Noord-Holland) ontmoet ik Fred. Een zeer charmante man met een bijzonder accent dat ik niet direct kon plaatsen. Een accent afkomstig door ruim 30 jaar gewoond te hebben in Zuid-Afrika bleek later.
Fred stuurde mij een e-mail in reactie op mijn vraag wie zijn levensverhaal voor het NRC dagblad wilde delen. Fred, 80 jaar, werkt 7 dagen per week als taxichauffeur voor een kleine ondernemer. Dit doet hij in eerste instantie voor de inkomsten. Fred kan niet rondkomen van zijn gekorte AOW en een klein aanvullend pensioentje. Nadat hij de kleine erfenis van zijn moeder had opgegeten na zijn pensioen, zat er dan ook niets anders op dan weer aan het werk te gaan.
“Ik blijf werken totdat ik neerval”
“Het is de enige manier om aan inkomsten te komen”, vertelt hij mij. En zolang het kan blijft hij het doen. “Totdat ik neerval”, maar dat zie ik bij Fred niet zo snel gebeuren.
Geboren op 28 maart 1938 in Amsterdam tegenover het Weesperpoortstation ontstond zijn liefde voor locomotieven. Voor het werk van zijn vader verhuisde het gezin van vier (vader, moeder en een jongere broer) al vrij snel naar Den Haag, waar Fred naar de Haagse Schoolvereniging ging. Leren was nooit zijn ding. Tot op heden leest Fred nog geen boek. Hij hield wel van techniek.
Van 1953 tot en met 1957 volgde hij dan ook onderwijs aan het Technische college in Pretoria, Zuid-Afrika. Daar was het gezin eind 1947 met de boot naartoe verhuisd met de hoop op een betere toekomst. Fred vond na het afronden van zijn opleiding al vrij snel een baan bij de HPK (Hoofdpostkantoor, in Nederland PTT) op de technische afdeling. Eind 1959 verhuisde het gezin weer. Dit keer naar Johannesburg en voor het werk van zijn moeder. Zijn moeder kreeg daar de beste betaalde baan voor een vrouw in die tijd. Zij kon namelijk iets heel bijzonders: steno (snelschrift) in alle talen. Zijn vader werkte inmiddels in staatsdienst.
Tijdens zijn baan bij HPK ontwikkelde Fred zich verder. Op de Post- en Telegraafschool van het HPK doceerde hij elektrotechniek en telecommunicatie. In 1967 kreeg Fred de mogelijkheid om zijn groot rijbewijs te halen waarmee hij zijn grote liefde de tram en later de bus kon besturen. Fred maakte toen werkweken van 80 uur. Hij combineerde zijn baan bij de HPK met deeltijd rijden op de tram. Het was die periode dat hij goed geld verdiende. De keerzijde van deze weelde was dat er geen tijd overbleef voor de liefde. Daar waar hij in zijn twintiger jaren vond dat hij niet genoeg geld had om te trouwen, had hij nu niet genoeg tijd.
In 1978 verhuisde hij terug naar Nederland. Zijn ouders waren in 1975 al teruggekeerd om zo hun (kleine) pensioen in Nederland te nuttigen. Ze kochten een flat in Diemen wat later de financiële redding voor zijn moeder en haar zonen is gebleken.
“Ga je eigen weg, laat niets of niemand je beïnvloeden.
Gebruik je verstand, zorg voor jezelf en geniet.”
Fred vond een baan op de tram bij het Haagse openbaarvervoerbedrijf HTM. Toen ik hem vroeg of hij het spannend vond om zonder uitzicht op een baan terug te verhuizen naar Nederland vertelde hij mij zijn levensmotto: “Ga je eigen weg, laat niets of niemand je beïnvloeden. Gebruik je verstand, zorg voor jezelf en geniet”, “en dan komt het wel goed”. En dat kwam het.
Van 1984 tot 2004 is Fred docent op het LTS in Huizen (Noord-Holland) geweest. Helaas mocht hij daar niet doorwerken. Hij bereikte de AOW-leeftijd van 65 jaar, maar had te weinig AOW en aanvullend pensioen van het ABP opgebouwd om van te kunnen leven. Op dat moment waren zijn inkomsten rond de € 1.400,- per maand. Hier kon Fred niet het kopje koffie buiten de deur van nuttigen en elk weekend een maaltijd in zijn favoriete restaurant van nemen. Het is en blijft een levensgenieter.
Het was dan ook in 2004 dat Fred via Doorwerkgever bij Connexxion als taxichauffeur voor het groepsvervoer aan het werk ging voor 15 tot 20 uur per week. Zijn moeder overleed in 2007 en werd maar liefst 97 jaar. De flat in Diemen was inmiddels voor een groot stuk ‘opgegeten’ doordat het pensioen van zijn moeder in 1994 een tiende deel werd door de val van de Nationale Partij in Zuid-Afrika. Het kleine beetje dat overbleef heeft Fred opgegeten nadat zijn werk in 2010 bij Connexxion stopte, door het bereiken van de 72-jarige leeftijd.
“Bezig blijven is het belangrijkste,
ook als geld geen issue is”
Maar Fred zou Fred niet zijn als hij in 2012 niet weer aan het werk zou gaan als chauffeur. Dit keer voor besproken ritten met af en toe straattaxi voor E&M Koeriers in Hollandsche Rading. Tijdens ons kopje koffie in de haven van Huizen ontvangt hij dan ook meerdere malen een Whatsappje voor een rit. Fred is 7 dagen per week beschikbaar. Dag en nacht. “Als ik dat niet doe geven zij mijn baantje straks aan een ander” en dat risico wil Fred niet lopen. Met dit werk verdient hij net zo veel als met zijn AOW en aanvullend pensioen bij elkaar. Wie weet kan hij daar dan ooit zijn droom om meer te reizen mee realiseren. Tot die tijd blijft hij gewoon lekker bezig. Want dat is het belangrijkste “ook als geld geen issue is”.