Elke dag autorijden
Bijna een halve eeuw geleden haalde ik mijn rijbewijs en sindsdien heeft het autorijden een grote rol gespeeld in mijn hobby’s, mijn werk en vrije tijd. Nu de haast om overal als eerste aan te komen is verdwenen, het werk is overgenomen en de kinderen zichzelf verplaatsen, hoef ik in méér tijd veel mínder te doen. Maar een Ram kan slecht stilzitten dus speur ik steeds naar nieuwe prikkels in het autorijden.
Autorijden met van alles
Geen wonder dus dat ik weer druk ben met autorijden; soms om ze weg te brengen, soms om een toertocht uit te stippelen. Het laatste is leuker, maar komt niet zo vaak voor. Dus help ik bedrijven om auto’s van hot naar her te brengen. En omdat ik over een ‘groot’ rijbewijs beschik, kan dat van alles zijn. Al is het veertig jaar geleden dat deze student met bevroren Fri-Ki kippetjes rondreed, zolang hij in de cabine kan klimmen gaat hij nog altijd graag met een DAF of Scania op pad.
Voor het geld hoef je dit niet te doen, al is elk extraatje natuurlijk leuk meegenomen. Nee, als automan in hart en nieren vind ik het iedere keer weer interessant om in verschillende auto’s te rijden. Autorijden in een mooie Mercedes of een stoere Volvo zijn natuurlijk de krenten uit de pap. Maar het kan ook een vuilniswagen zijn die voor reparatie naar Verweggistan moet worden gebracht. Dan moet je als trouwe BMW-rijder je gevoel voor status maar even thuis laten.
Onverwachte kanten van het autorijden
Het is leuk, maar je bent ook tevreden als de rit veilig is voltooid. Op de plaats van bestemming leer je snel waar de koffie een beleefd “Nee, dank u” verdient. Soms helpt het om nadrukkelijk op je horloge te kijken als je die donkerbruine drab afwijst, want je wilt geen kwade gezichten aan de andere kant. Tijd? Natuurlijk heb ik geen haast, maar de aantrekkingskracht van een lege kantine in combinatie met één kop slechte koffie kan ik goed weerstaan.
In de godverlaten oorden waar ik soms auto’s naar toe breng, vormt de terugreis soms nog de grootste uitdaging. Bij een penitentiaire inrichting (zeg maar gewoon gevangenis) miste ik de bus omdat deze te vroeg langskwam. Die chauffeur moet geweten hebben dat er toch niemand vrij kwam die dag. De volgende busrit werd nogal rumoerig toen er twintig opgeschoten jongemannen door de zijdeur naar binnen kwamen en er even later langs dezelfde weg weer uit gingen. Het OV apparaat bleef beide keren angstig stil.
Over de verrassingen van het openbaar vervoer, de mogelijkheden om onderweg iets te eten en het ontspannen genoegen dat autorijden biedt, misschien een volgende keer. Eerst thuis verslag uitbrengen hoe het is om met een vuilniswagen te rijden.
Geschreven door: Ric van Kempen