Op haar werkplek ontmoet ik de gepassioneerde, super flexibele en grappige Marita van Mierlo (68). Een vrouw om niet meer te vergeten. Een vrouw die van regels houdt, maar in het weekend graag verdwaald met haar ‘luie’ fiets. Een vrouw die enorm gepassioneerd is over haar werk, maar grapt dat als ze vroege dienst heeft ze het eerste uur lichamelijk wel aanwezig is maar geestelijk nog op bed ligt. Een vrouw die altijd hakken draagt, geen wandelschoenen heeft maar wel van fietsen houdt. Daar wil je toch meer over weten?
Marita neemt de telefoon aan voor het WMO-vervoer. Dat is vervoer voor mensen met een handicap, ouderen en zorgvervoer. Ze doet ook de aanvragen van taxi’s naar de luchthaven en de maildienst voor ritten of problemen. Marita digitaliseert de telefonische aanvraag en stuurt de aanvraag door naar de planning. ‘Ik werk hier nu 15 jaar en ik ben de oudste hier. Na voor de kinderen te hebben gezorgd heb ik een opleiding Schoevers gedaan en toen heb ik hier gesolliciteerd. Ik was toen 52’.
‘Doorwerken is gewoon gezellig. En ik ontmoet hier jonge mensen,
dat vind ik fijn. Ik voel me ook geen 68’.
‘Ik heb zelf aangegeven bij mijn manager dat ik wel door zou willen werken na pensioen. Ik mocht zelf aangeven hoeveel uur ik dan nog zou willen werken’. Marita is de eerste doorwerker op de vloer. ‘Maar eigenlijk voelt het niet anders dan voor die tijd geeft ze aan’. Ik vertel Marita dat ze één van de eerste vrouwen is die ik spreek. Ze lacht en zegt: ‘Doorwerken is gewoon gezellig. En ik ontmoet hier jonge mensen, dat vind ik fijn. Ik voel me ook geen 68. Ik heb bijvoorbeeld ook altijd hakken aan. Ik heb geen wandelschoenen zoals de meeste vrouwen van 68. Ze zeggen ook altijd dat ik hard loop, maar ik vind van niet. Ik loop gewoon. Maar dat zegt wel wat over mij’.
‘Ik werk de ene week 2x 5 uur en de andere week 4x 5 uur,
dan zit er ook een weekend bij. ‘Dat vind ik wel zo collegiaal’.
Marita is gepassioneerd over haar werk. ‘Ik werk de ene week 2x 5 uur en de andere week 4x 5 uur, dan zit er ook een weekend bij. Dat vind ik wel zo collegiaal’. Marita geeft aan er totaal geen moeite mee te hebben om in het weekend te werken, vroeg te beginnen of tot laat te werken. Ze is super flexibel. Ze laat mij enthousiast de vloer en haar werkzaamheden zien en stelt me voor aan haar collega’s. ‘We zijn met 64 man hier. Je hebt 2 teamleiders, 3 agents (zij ondersteunen de teamleiders) en verder zijn het allemaal klantcontactmedewerkers. Marita vertelt me dat er wel gedragsregels zijn op de werkvloer. ‘Je mag je telefoon niet op je bureau hebben, die moet je uitzetten. En je mag hier ook niet in een hemdje, korte broek of bijvoorbeeld met slippers zitten. We hebben telefonisch contact, dus de mensen zien je niet, maar dat mag gewoon niet’. Ook vertelt ze me dat je gemiddeld 111 seconden (bijna 2 minuten) hebt voor een gesprek. ‘Dat is wel flexibel. Het ene gesprek duurt 50 seconden en het andere een paar minuten. Maar ik red 111 seconden gemiddeld makkelijk. Nu praat ik sowieso al heel snel.’ Het lijkt dat Marita deze regels eigenlijk wel prettig vindt en ik leg dit haar voor. Ze moet lachen en zegt; ‘Dat klopt wel. Dat had ik met de opvoeding van de kinderen ook. Ja is ja en nee is nee’.
‘In de tuin werken vind ik verschrikkelijk
en ik ben bang voor spinnen en koeien.’
Sinds begin juli woont Marita in IJsselmuiden. Haar kinderen wonen daar ook. Een prachtige benedenwoning met tuin. ‘In de tuin werken vind ik verschrikkelijk’. Ik lig in een deuk om de dosis zelfspot waarmee ze dit zegt. ‘Bij mij gaat alles dood. In mijn nieuwe tuin heb ik nu weer nieuwe planten en voor mijn planten binnen krijg ik nu iedere woensdag een piepje op mijn telefoon dat ik ze water moet geven’ zegt ze lachend. ‘En verder ben ik bang voor spinnen en koeien’. Ik heb nu zo’n grijper om de spinnen te pakken. Dan ga je de kamer uit en kom je met de grijper terug en dan kun je hem niet meer vinden. Brrrr!!!’ Haha! Wat een grappige vrouw heb ik getroffen. Behalve zo af en toe een spin is Marita nooit wat kwijt. ‘Ik heb voor alles een vaste plek. Als ik binnenkom dan hang ik mijn sleutel daar en leg ik mijn telefoon daar’. Ze probeert het de kleinkinderen ook te leren. ‘Als je met iets gespeeld hebt, leg het dan meteen terug op zijn plek. Dan hoef je het niet nog een keer in de vingers te pakken’.
Nu oma om de hoek woont komen de kinderen en kleinkinderen in het weekend vaak langs, maar Marita houdt er ook van om er lekker op uit te trekken. ’s Zomers fiets ik zo 30/40 km op een dag. Dan gaan haar ogen twinkelen en zegt ze; ‘Ik verdwaal nog wel eens. Maar dan raak ik verder niet in paniek, ik kom altijd wel weer thuis.’
‘Als ik vroege dienst heb dan ben ik hier lichamelijk wel,
maar geestelijk lig ik nog op bed’
Marita vertelt me dat ze een echt avondmens is en ze onwijs houdt van uitslapen. ‘Als ik vroege dienst heb dan ben ik hier lichamelijk wel, maar geestelijk lig ik nog op bed’ zegt ze lachend en ik schiet zelf ook in de lach door deze opmerking. Ik zie het helemaal voor me. ‘In het weekend kan ik zo tot half 10/10 uur uitslapen, dat is helemaal geen probleem! ’s Avonds kijk ik graag tv en ondertussen doe ik altijd nog iets anders, bijvoorbeeld handwerken.’ Want stilzitten, dat kan Marita niet.
Grappig… Waar heb ik dat vaker gehoord? ‘Stilzitten dat kan ik niet’ en ‘ik ben graag bezig’. Deze twee zinnen kwamen zonder enige uitzondering terug in ieder gesprek naar voren. Zou dat dan het geheim zijn? Het antwoord op mijn zoektocht voor dit jaar; doorwerkers zijn altijd mensen die niet stil kunnen zitten en gewoon graag bezig zijn.
Marita, voor jou het laatste woord. Je flexibiliteit en de passie voor je werk gecombineerd met je humor maakt je een (doorwerk)vrouw om niet te vergeten. Bedankt!