Ik kom aanrijden en zie dat degene die voor me geparkeerd staat vanuit zijn achteruitkijkspiegel al naar me zit te zwaaien. Hij stapt uit, lacht hartelijk en zegt: “ik dacht al dat jij het was!” Met Adrie van Bentem (68) heb ik afgesproken langs de Amstelveenlijn, de tramlijn waar hij nu werkt als veiligheidscoach. Adrie stelt voor om een stukje langs de tramlijn te rijden zodat hij me het project kan laten zien. “Want op de bouwplaats mag je niet komen, daar heb je allerlei veiligheidscertificaten voor nodig.” Daar komt direct de veiligheidsexpert in hart en nieren naar boven.
Adrie heeft zijn hele loopbaan gewerkt op en om het spoor. Als jonge jongen heeft hij 20 jaar zelf bovenleidingen gebouwd en gerepareerd. Altijd nachtdiensten gedraaid, want ’s nachts zijn de productiefste uren aan het spoor. “In die tijd was het nog wel mogelijk om overdag te werken, maar tegenwoordig niet meer. De ene trein is voorbij en de volgende zie je alweer aankomen.” Toen Adrie zich had opgewerkt naar uitvoerder is hij steeds meer ‘naar binnen’ gegaan. Hij trof alle voorbereidingen zodat de mensen ‘buiten’ veilig konden werken.
“Je moet toch wat om handen hebben. Want een hobby had ik in die tijd niet”
De beste keuze uit zijn carrière is dat Adrie, in ’95 toen er nieuwe regels kwamen, helemaal ‘de veiligheid’ in is gegaan. “Je maakt keuzes in je leven en die pakken wel eens goed uit en wel eens minder goed uit. Ik heb altijd het geluk gehad dat ik op het juiste moment ‘ja’ heb kunnen zeggen.” Vanuit deze ervaring werd hij dan gevraagd om veiligheidscoach te worden voor 1 dag in de week. Dit was voor de hele ombouw van station Utrecht Centraal. Toen hij met pensioen ging was het project nog niet afgelopen dus werd hij gevraagd dit af te maken. Hij wist waar hij aan begon, hij deed het al en toen is hij door blijven lopen. Zoals Adrie zelf zegt: “je moet toch wat om handen hebben. Want echt een hobby waar ik me zich dagelijks mee bezig zou kunnen houden, had ik in die tijd niet.”
“Het spoorwereldje is maar klein”
Als ik Adrie vertel dat hij qua doorwerker eigenlijk een beetje een…, hij maakt mijn zin al af en lacht er smakelijk om… “een vreemde eend, dat had ik al een beetje door”. Adrie verzorgt namelijk zijn eigen opdrachten. Aan de klus van de Amstellijn is Adrie via een oud-collega gekomen. “Het spoorwereldje is maar klein.” Die belde hem of hij interesse had. “Dat is toch een compliment! Het sollicitatiegesprek was een soort reünie.” Adrie legt me uit dat je grote projecten tegenwoordig niet allemaal maar financieel wint, maar die win je ook op veiligheid. “ProRail wil graag hebben dat de reiziger zo min mogelijk problemen heeft en dat de veiligheid geborgd is. Dus het maken van dit veiligheidsplan is een van de belangrijkste dingen in het winnen van een project. En een van de functies die in deze plannen is opgenomen is de veiligheidscoach.”
Als ik Adrie naar zijn gezinssituatie vraag vertelt hij me dat hij 2 dochters (30 en 33) heeft en 3 kleinkinderen van 5 jaar, 3 jaar en 13 maanden oud. Hij en zijn vrouw passen ook op. Flexibiliteit in het doorwerken is voor Adrie daarom een van de belangrijkste aspecten. Hij kan doorwerken maar zit nergens aan vast. Adrie geeft een week van tevoren aan welke dagen hij aanwezig is. “Zijn de kleinkinderen er op dinsdag, dan zorg ik dat ik thuis ben. Zo simpel is dat.” Hij wil sowieso dit project afmaken. “Maar als ik dan nog ben zoals ik me nu voel, waarom zou ik dan stoppen?”
“Zijn de kleinkinderen er op dinsdag, dan zorg ik dat ik thuis ben. Zo simpel is dat”
Mochten de projecten uitblijven heeft Adrie sinds een jaar een hobby gevonden. En wat denk je? Hij is begonnen aan een modelspoorbaan! Hij ziet het als een uitlaadklep als hij even stil komt te vallen. Stilvallen zal Adrie naar mijn idee niet zo snel, wat een gezellige spraakwaterval!
Ik ben een uur ondergedompeld geweest in de wereld van het spoor. Mooi om een man met zoveel passie over ‘het spoor’ te horen praten. Ik luister de volgende keer toch anders naar het nieuwsbericht ‘de trein naar Amsterdam Centraal rijdt niet door een defecte bovenleiding’. Dan denk ik aan Adrie en zijn collega’s die toch maar zorgen dat het de volgende dag weer gefikst is en dat we over een tijdje weer een mooie nieuwe tramlijn hebben die ons van Amstelveen naar Amsterdam brengt. Adrie, bedankt!