Regelmatig rijdt de 73-jarige Jo Bertholet op en neer tussen zijn woonplaats Valkenburg en Maastricht, de stad waar hij voor twee werkgevers op verschillende locaties werkt. Soms op dezelfde dag. Gemiddeld werkt hij zo’n 60% van zijn tijd als Customerservice Medewerker bij het Callcenter Majorel waar hij via Doorwerkgever geplaatst is.
“Het zijn bijna nooit boze of ontevreden klanten
waardoor de meeste gesprekken in een goede sfeer verlopen”
Majorel is onderdeel van een wereldwijde klantenserviceorganisatie met als missie het verzamelen van klantenbelevingsbeheer voor een aantal internationale bedrijven, zoals Zalando, Rituals en Eneco. Op zijn beeldscherm ziet hij summiere informatie over het onderwerp waarover de klant, uit verschillende Europese landen, in verschillende talen informatie wil uitwisselen. Telefonisch of per e-mail gaat het contact over onderwerpen als de producten, bestellingen, facturen, het inzetten van kortingscodes en alles wat de klant verder kwijt wil. Het zijn bijna nooit boze of ontevreden klanten waardoor de meeste gesprekken in een goede sfeer verlopen. Dit alles in een prettige werkomgeving met verschillende collega’s, veel vers fruit en goede koffie tijdens flexibele werkuren die tot 21.00 uur kunnen doorlopen. Zelf heeft hij een voorkeur voor kantoortijden en werkt hij liever niet ’s avonds of in het weekend.
Zijn belangrijkste opdrachtgever is Rituals Cosmetics maar deze organisatie vertrekt eind juni bij Majorel waardoor het voor Jo nog niet duidelijk is hoe zijn carrière er daarna uitziet. Voor dit werk heeft hij een interne opleiding gevolgd, is er een collega die hem desgewenst coacht en kan hij terug vallen op een teamleider. Persoonlijke eigenschappen als stressbestendigheid, communicatief sterk zijn en een positieve instelling ziet hij als belangrijke voorwaarden om in deze baan goed te functioneren. Vitaal blijft hij ook door zijn instelling vragen niet als een probleem maar als een uitdaging te zien.
“Mijn oorspronkelijk droom heeft wel richting
gegeven aan mijn voorkeur voor de horeca”
Jo heeft een gevarieerde loopbaan achter de rug waar zijn klantgerichtheid altijd centraal stond. Na de LTS heeft hij door ziekte de UTS niet kunnen afronden en is hij via zijn echtgenote beland in het magazijn van een horecagroothandel. Deze groothandel heeft hij tientallen jaren later als adjunct-directeur verlaten. Begonnen in een periode waar de telex nog een belangrijk communicatiemiddel was en de computer zijn entree deed, is hij na een directiewisseling in dit familiebedrijf en de daarbij horende perikelen opgestapt met een gouden handdruk. Hierna volgden diverse banen, zoals zelfstandig franchisegever familierestaurants, regioconsulent Zuid-Limburg bij Koninklijk Horeca Nederland en regiomanager bij VVV Zuid-Limburg voor de regio Valkenburg-Meerssen.
Zijn oorspronkelijke droom om samen met zijn vrouw een dagrestaurant te beginnen is nooit uitgekomen, maar heeft wel richting gegeven aan zijn voorkeur voor de horeca. Na deze banen kreeg hij te maken met een pensioengat en heeft hij zich met cv en voorkeuren ingeschreven bij Doorwerkgever. Het is logisch dat hij nu met zijn werkgever meer contact heeft, maar met Doorwerkgever zou hij weleens wat meer willen bijpraten over zijn dagelijkse ervaringen in het werk.
“Tijdens de examentijd pieken mijn werkzaamheden”
Via twee andere organisaties werkt Jo voor Universiteit Maastricht en Zuyd Hogescholen. Hij houdt daar toezicht en surveilleert bij examens. In het restaurant van de Hotel Managementschool waar het interview plaatsvond, hoor je naast de voertalen Nederlands en Engels gelukkig ook nog het sappige Limburgse dialect. Tijdens de examentijd pieken zijn werkzaamheden en overschrijdt hij gemakkelijk het aantal uren van een gewone werkweek. Daarnaast heeft hij nog voldoende energie voor een aantal andere klussen, zoals lid zijn van de ledenraad van de Vereniging Eigen Huis, van de regionale Rabobank en bij de regionale omroep Limburg 1.
Jo ziet wel hoe lang hij zijn huidige werkzaamheden volhoudt. Hij hanteert voor zichzelf geen leeftijdsgrens. Naast de noodzaak vanwege het pensioengat weegt het plezier in het werk erg zwaar en is hij nog nooit met tegenzin aan het werk gegaan. Misschien kan dat ook dankzij het gezonde eten, de regelmatige bezoeken aan de sportschool en de lange zomervakantie in Italië nog wel een tijdje duren. En natuurlijk…zolang het thuisfront er achter staat.