In het zilte Zeeland is het goed afscheid nemen van de zomer. Bij de start van de meteorologische herfst is het daar ook meteen herfst met stuivend zand en een grillig wolkenpalet. Geen genderneutraal toilet, stangloze herenfiets of tripthee gezien daar. Laat staan lokboa’s bij een sis-hotspot. In Amsterdam tref je die meer aan dan openbare vrouwentoiletten.
Het is vakwerk zoals een groepje publiciteitsgeile transgenders ons deze zomer heeft geconfronteerd met gemixt sanitair, genderneutraliteit of regenboogtaal. Onduidelijk blijft hoe je tegenwoordig op een correcte manier je seksuele voorkeuren omschrijft. Kan een vrouw na een gepassioneerde nacht met haar minnaar zich nog helemaal vrouw voelen of heeft ze dan een moreel probleem? Ze mag zich wel een bevredigd mens voelen, maar geen bevredigde vrouw. Wanneer je niet mag formuleren of je op mannen of vrouwen valt, ben je dan automatisch biseksueel? Het lijkt me een leuke discussie op een inburgeringscursus op het AC: of je op een genderneutraal toilet je hoofddoekje wel of niet mag afdoen. Of moet je net als autochtone vrouwen gaan wildplassen?
Het was een sportzomer met een gefocuste Dafne die na een paar snelle tijden op de 100 en 200 meter gelijk maanden op vakantie gaat. Geef mij zo’n baan. Als wit mens was ze vaak sneller dan haar collega’s met een kleur en mogelijk transgender van aard. Met Max die maar niet wil begrijpen dat er een verschil bestaat tussen een circuit en een botsautotent op de kermis. Met ‘onze’ Oranje Leeuwinnen die fris en fruitig maar o zo gedreven tegen een bal of tegen elkaar trappen voor een paar grijpstuivers of een buitenlands avontuur. Wat een verschil met die chagrijnige, tandeloze leeuwen voor wie het befaamde pakje boter al te machtig was. Omringd door dartele welpjes en getatoeëerde ego’s ontluisteren zij op het groene gras ons Oranjehart.
Het was ook de zomer van de kleuren. Schaamrood door de voetballers en groen en geel door de ergernissen over de Haagse mensen die het polderen verleerd zijn en de verkiezingsbeloften vergeten. Na code rood voor de droogte volgde code geel voor de wateroverlast. In Sint-Maarten schoten kleuren te kort om het effect van tornado’s te beschrijven. Hier worstelden wij met het geel van de weggespoelde eierstruif na een lijpe actie van een paar handige jongens uit de bijbelgordel. Heel Barneveld bad daarna begaan het gif uit het buikvet van hun onschuldige kippen. Boeren gaan mogelijk failliet omdat babbelende ambtenaren als communicatieve minkukels elk empathisch talent missen. Als wanhopige kippenboer had ik allang eieren op de stoep van de NVWA gestort en struif op de revers van hun managers gespoten. En het restant op de zondagse overal van die varkensfluisteraar van de Knorhof. Ook was er het rood van brandende varkens- en kippenstallen en van een veenbrand bij de nationale politie. Daar worstelen ze met een integriteitsprobleem dat ze denken op te lossen door meer allochtonen als collega’s binnen te halen. De premier van Sint-Maarten heeft al gesolliciteerd naar de functie van adviseur.
De zomer is voorbij; hoogste tijd voor een herstart van de zwarte pietendiscussie en de wederopstanding van Silvana.
Door Peter Vrancken, 70 jaar
Meer feiten cijfers over doorwerken na pensioen:
Volg ons:
[social_icons type=”circle_social” icon=”fa-facebook” use_custom_size=”no” size=”fa-lg” link=”https://www.facebook.com/doorwerkgever” target=”_self” icon_color=”#000000″][social_icons type=”circle_social” icon=”fa-twitter” use_custom_size=”no” size=”fa-lg” link=”https://twitter.com/doorwerkgever” target=”_self” icon_color=”#000000″][social_icons type=”circle_social” icon=”fa-linkedin” use_custom_size=”no” size=”fa-lg” link=”https://www.linkedin.com/company/doorwerkgever” target=”_self” icon_color=”#000000″]