Arbeid is veel meer dan een manier om inkomen te vergaren. Het geeft een zinvolle invulling aan ons bestaan, zorgt voor status en veel van onze sociale contacten zijn nauw verbonden met ons werk. Het impliceert dat verlies van werk niet alleen onze portemonnee raakt, maar ook ons functioneren als individu. Arbeid schenkt vreugde en geeft vrijheid, maar op die laatste uitspraak ligt al een nationaalsocialistische claim. Hier past discretie en een respectvol zwijgen.
Een positieve ontwikkeling is dat het aantal werkelozen daalt, wat op zich niets zegt over het aantal werkzoekenden. Zij die werk aanbieden en zij die werk zoeken leven blijkbaar in een parallelle wereld met sporadisch een aantal ontmoetingsplaatsen waar het allemaal moet gebeuren. Een markt met een ingewikkeld spraakgebruik omdat vraag en aanbod in één persoon verenigd zijn. Een potentiële werknemer vraagt om werk en biedt zichzelf aan. De werkgever biedt werk aan en vraagt om handen, een gezond stel hersenen en een goede arbeidsethos. Je moet haast wel over de talenten van een stevige partijvoorzitter van een grote, rechtse partij beschikken om deze belangen in een persoon goed te combineren.
Het aanbod wordt wederzijds geproefd en gekeurd in het sollicitatiegesprek. Een ritueel met expliciete en impliciete regels en onduidelijke gedragscodes. Neem de kleding, nu de temperatuur weer voorzichtig de zomerse waarden aantikt. Hoe of waar kijk je wanneer een vrouwelijke sollicitant met een ravijndiep decolleté tegenover je zit? Iets wat doelbewust onthuld wordt, vraagt toch om een bewonderende blik? Respect man. Kijk je te lang dan lijk je op die seksistische man die iedere avond op GeenStijl rondstruint om aan zijn gerief te komen. Komt een vrouw als zzp’er solliciteren voor de functie van sekswerker, dan is zo’n decolleté opeens geruststellende beroepskleding. Lastiger is het wanneer iemand in een nikab tegenover je zit. Zit daar wel een vrouw onder of is het een castraat; mag je er eventueel aan ruiken nu er zo weinig te zien is? Moet je nog beleefdheidshalve naar haar godsdienstige overtuiging vragen of volstaat het te informeren of ze liever met Tweede Pinksterdag of met het Suikerfeest vrij wil? Wel even waarschuwen dat ze het risico loopt gekort te worden op haar uitkering wanneer ze in deze uitmonstering solliciteert. Minstens voor een paar weken en voor een percentage. Ja, daar zijn wij in Nederland keihard in. Het goede nieuws is dat onderzoek aantoont dat jongeren met een migrantenachtergrond zich niet gediscrimineerd voelen op de arbeidsmarkt. Dat hoor je een vijftigjarige autochtoon nou nooit eens zeggen.
Gelukkig is onze moraal per beroepsgroep nogal flexibel. Bij ons kan een zeventigjarige met aantoonbare loyaliteitsproblemen nog benoemd worden als bondscoach van het nationale voerbalelftal. Kent hij toevallig iemand in zijn netwerk met hoge alimentatieverplichtingen dan creëren we voor hem een leuk baantje als assistent. Kennis van het vak is een pré maar geen voorwaarde. Mocht het weer mislopen, dan huren we gewoon een bescheiden Rotterdamse Molukker in als adviseur. Die weet wel hoe de hazen lopen. Als voertaal in de kleedkamer zou ik Katwijks met een Utrechts accent aanbevelen.
Door Peter Vrancken, 69 jaar
Meer feiten cijfers over doorwerken na pensioen:
Volg ons:
[social_icons type=”circle_social” icon=”fa-facebook” use_custom_size=”no” size=”fa-lg” link=”https://www.facebook.com/doorwerkgever” target=”_self” icon_color=”#000000″][social_icons type=”circle_social” icon=”fa-twitter” use_custom_size=”no” size=”fa-lg” link=”https://twitter.com/doorwerkgever” target=”_self” icon_color=”#000000″][social_icons type=”circle_social” icon=”fa-linkedin” use_custom_size=”no” size=”fa-lg” link=”https://www.linkedin.com/company/doorwerkgever” target=”_self” icon_color=”#000000″]