In Rotterdam ontmoet ik Cees Riesmeijer (73) en als ik hem vraag of hij nog wensen heeft voor de toekomst zegt hij met een tevreden glimlach: “kind, wat zou ik me nog moeten wensen. Ik ben hartstikke gelukkig met mijn echtgenote. Ik heb prachtige dochters, kleinkinderen die allemaal een partner hebben en inmiddels ook achterkleinkinderen. Ik heb de wereld gezien, wat wil je nog meer?” Cees hoeft niet meer, zoals hij zelf zegt, ‘op de linkerbaan’. “Ik heb een behoorlijk pensioen, maar ik kan niet stilzitten. Hij werkt via Doorwerkgever in de zeer gewilde bijbaan als hiker bij een autoschadebedrijf. Als er schade is gaat Cees de auto ophalen en zet hij een vervangende auto neer. Wanneer de auto weer gerepareerd is brengt hij de auto weer terug en neemt hij de vervangende auto weer mee.
“Dat zijn behoorlijke logistieke missies”
Cees is een man van de Rotterdamse mentaliteit; mouwen opstropen en aan het werk. Dit kwam tot uiting toen hij op jonge leeftijd een leuk meisje ontmoette en er al snel een dochter op komst was. Vol trots vertelt hij “datzelfde meisje is nog steeds mijn vrouw, 54 huwelijksjaren verder”. Hij wilde niet afhankelijk zijn, dus er moest gewerkt worden. Zo kwam hij in de transport terecht, want daar was geld te verdienen. Op zondagavond ging Cees de deur uit en op zaterdagochtend kwam hij weer thuis. “Met die grote dingen heb ik heel Europa ‘doorgesjouwd’ totdat we ons gezinnetje op orde hadden.”
Hij besloot zijn studie weer op te pakken en heeft deze succesvol afgerond! “Toen ik klaar was zat de transport en logistiek er nog zo in.” Hij zag een advertentie voor een logistieke functie als burger bij een Amerikaans legeronderdeel in Capelle aan den IJssel. Eerst dacht hij dat de militaire wereld niks voor hem was, maar 33 jaar later is hij met pensioen uit dienst gegaan. “Zo heb ik het van de jongste bediende tot een directiestoel gebracht.”
Cees was als directeur logistiek mede verantwoordelijk voor de massaverplaatsing van goederen en materieel met als operationeel gebied de Azoren, Afrika, Zuidwest-Azië tot aan Scandinavië. “Vanuit ons kantoor in Capelle stuurde we de massatransporten binnen dat gehele gebied aan. Dan moet je denken aan de voertuigen, de uitrusting van de soldaten, noodrantsoenen, brandstof tot aan de typmachinelinten van de secretaresses aan toe.” Wanneer er een spanningssituatie was ging de eerste lading door de lucht, want dat gaat het snelst. Daarna gaat het over het algemeen over water. “Dat zijn behoorlijke logistieke missies”, legt Cees rustig uit. “Waar komt wat aan boord, hoe komt het aan boord, waar moet het naartoe, hoe moet het erin.”
“Laatst hebben we voor de hele familie een huis gehuurd in Maurik.
Van zulk soort dingen, daar geniet ik van”
Dat Cees graag bezig is bleek ook toen het activiteitencentrum waar zijn vrouw en schoonzus werkten dreigde te stoppen. We zijn met z’n vieren bij elkaar gaan zitten en hebben gezegd ‘als een van ons twijfelt dan doen we het niet, maar zullen we die zaak met z’n vieren gaan doorzetten?’. “Zo was ik naast mijn baan opeens een horeca-uitbater, dat was hartstikke leuk! Het had twee grote zalen voor bruiloften en partijen, een bruin café, een kaartkamer en een biljartkamer, dat zat er allemaal bij in.” Zijn taak in het geheel was de administratie en de boekhouding.
Toen Cees op zijn 58e met militair pensioen ging hebben ze ook het activiteitencentrum verkocht. “Met mijn vrouw, zwager en schoonzus zijn we steeds 4 handen op een buik. We geven elkaar geen cadeaus voor verjaardagen, maar dat is altijd een etentje of een hotelbon en die kopen we dan voor onszelf ook. Dus dan zitten we weer een paar dagen in Drenthe. En volgende week gaan we weer even buurten bij mijn kleindochter in Italië. Laatst hebben we voor de hele familie een huis gehuurd in Maurik. Van zulk soort dingen, daar geniet ik van.”
“Eerst heb ik 12 jaar studentenbegeleiding gedaan. En toen kwam ik bij jullie terecht”
Ook na zijn pensioen is Cees blijven werken. “Eerst heb ik 12 jaar studentenbegeleiding gedaan in de vakken Engels, Logistiek en Werktuigbouwkunde. En toen kwam ik bij jullie terecht. Zo is het gegaan.”
Bedankt Cees.