Met een bezoekerspasje in de hand wacht ik bij de receptie van het mega concern Marel in Boxmeer op Herman Verheijen (bijna 71). Even later lopen we samen door de gangen en het valt me meteen op dat Herman erg gastvrij is en vrijwel iedereen kent en begroet. Dat is ook niet gek want hij zit, zoals hij zelf zegt, al bijna 40 jaar ‘in de verkoop’ bij Marel. “Ik maak makkelijk contact. Er is vrij snel een gesprek.”
‘Enthousiasme en gedrevenheid zijn mijn belangrijkste kwaliteiten’
“Mijn enthousiasme en gedrevenheid, dat zijn twee van de belangrijkste kwaliteiten die ik in me heb en dat maakt dat ik het leuk vind om mijn verhaal te delen. Als ze me ergens voor weten te porren, dan ga ik er gewoon voor. Zo zit ik in mekaar, daar kan ik ook niks aan doen. En als ik iets niet wil dan zeg ik: ‘Dat doe ik niet’, daar moet je iemand anders voor vragen. Ik bedoel, dat is vrijheid die iemand heeft die een vraag gesteld krijgt. ‘Nee’ is ook een antwoord. En weet je wat het is, als je er geen zin in hebt dan wordt het toch niks.
Qua verkoop deed Herman na zijn pensionering het account Plukon in de Benelux en een stukje van Rusland, dus alle contacten tussen Plukon en verkoop gerelateerde zaken van Marel. In de jaren daarvoor was hij verantwoordelijk voor de verkoop in de gehele Benelux, Israël en een project in Rusland. Plukon is de grootste pluimverwerker van West-Europa. “Het klinkt een beetje onsympathiek, maar ze maken van levende dieren consumptievlees. En Marel maakt apparatuur om van een levend dier en stukje consumptievlees te maken.” Herman is nu bijna 71 en heeft per januari besloten het allemaal wat minder te gaan doen. “We hebben nu een opvolger. Ik heb hem geïntroduceerd en coach hem nu van achter de coulissen. Ik vind als je het besluit neemt om te stoppen, dan moet iemand anders het gaan doen en krijgt diegene de verantwoording. Ik denk echt dat hij het kan en vind het heel leuk om de opvolger te coachen waar nodig. Maar ik geef het eerlijk toe, het is lastig om het over te geven. Het is definitief. Je moet het loslaten en dat is lastig.”
‘Tegenwoordig wordt 98 procent opgedeeld in kipfilet, stukjes en poten’
Als ik Herman vraag wat er veranderd is in die 40 jaar zegt hij direct: “alles, echt alles. Toen ik begon maakte we bijvoorbeeld alleen maar hele kippen. Tegenwoordig wordt 98 procent opgedeeld in kipfilet, stukjes en poten.” Waarom het nu tijd is om te stoppen, is omdat de nieuwste technieken en besturingssystemen nu iets moeilijker te begrijpen zijn. Hij zou zich daar nog wel in vast kunnen bijten, maar je moet ook een keer erkennen dat het over is. “Ik ben nog gezond, fiets nog weleens 80 tot 100 km per dag, maar dat betekent niet dat je het eeuwige leven hebt. Ik heb het altijd met plezier gedaan, maar er zijn ook nog andere dingen dan alleen maar werken. Ik ben ervan overtuigd dat ik het echt ga missen. Als het mooi weer is, dan ga ik fietsen of zwemmen. Maar ‘s winters als het regent en ik heb de krant uit… Ik slaap ook niet uit… En mijn vrouw heeft haar eigen leven ingericht. Gelukkig. En dit gaat ze natuurlijk ook zo houden.”
Het was een combinatie van factoren waarom Herman nog wilde doorwerken na zijn AOW-gerechtigde leeftijd. Belangrijk om te zeggen vindt hij dat bepaalde omstandigheden bepalen of je het überhaupt kunt, los van het feit of je het wilt. Bij Herman is zijn gedrevenheid een enorme drijfveer. “Als hij zegt; ‘Ik ga het doen,’ dan moet er heel wat gebeuren dat hij dat niet bereikt.” En natuurlijk moet je volgens hem geluk hebben dat je gezond blijft én je echtgenoot het toelaat. “Ik denk dat ik ook wel eens 100 uur in de week heb gewerkt. Zondagochtend vroeg vertrekken naar Schiphol. Dat soort toestanden was ook part of the deal. Je moet samen echt flexibel zijn.”
‘Met die gedrevenheid maak je niet altijd vrienden’
Herman geeft het leven een cijfer 8,5 of 9. Natuurlijk zijn er ook dagen dat hij baalt. Die moeten er alleen niet te veel zijn en die dagen moet je gewoon snel vergeten en de leuke dagen koesteren. “Ik ben ook realistisch. Met die gedrevenheid maak je niet altijd vrienden, maar het helpt mij wel. Ik ben geen toneelspeler en denk ik in veel gevallen te direct. En daar zijn mensen niet altijd van gediend. En geduld is een belangrijk onderdeel in het voor elkaar krijgen van dingen. Dat geduld zou ik soms wel wat meer mogen hebben. Als ik in de spiegel kijk dan staat daar iemand die niet altijd even makkelijk is. Niet voor anderen, maar ook niet voor mezelf.”
‘De wereld is veel groter dan dat ene huisje waar we in wonen’
Wensen voor de toekomst zijn voor Herman niet lastig te beschrijven. Gezond blijven en op vakantie kunnen met mijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. In het voorjaar gaat hij met de kinderen en kleinkinderen naar Mallorca of Turkije. En in het najaar maken hij en zijn vrouw ieder jaar een grote reis. Naar Californië, Mexico, Belize, Honduras, Guatemala, Namibië, Kenia, Tanzania, Afrika, Maleisië, Indonesië, Vietnam, Noord-, Midden- en Zuid-Amerika, het verre Oosten of een cruise in de Caribbean en in Dubai. “Meestal gaan we met een bus of huren we een auto en zijn alle hotels geregeld. Ik ga niet ’s avonds om 9 uur nog een hotelletje zoeken.” En een levensmotto schudt hij ook zo uit zijn mouw. “Geniet van het leven! De wereld is veel groter dan dat ene huisje waar we in wonen. Sommige mensen geeft het vreugde om op de camping op de Veluwe te zitten van april tot oktober. Dat kan ook. Wij doen dan één keer per jaar een rondreis.”
Wat Herman ook nog noemde als wens voor de toekomst is ‘dat het Marel goed gaat’. Mooi! Herman is iemand met een echt hart voor de zaak. Daar moet je zuinig op zijn en dat zijn ze bij Marel. Bedankt Herman voor de complimenten over onze dienstverlening, de gastvrijheid, het kijkje in de keuken bij Marel, dit open gesprek en alle mooie doorwerkjaren!